حقيقة التكليف !!!

طبعا البوست اللى فات شفنا كلام ابن الجوزى – رحمه الله- وإزاى هو شايف انه مثقل بالتكاليف ، و أخد نفسه كمثال يشرح عليه عبء التكاليف دى ، و طبعا فى تكاليف مفروضة علينا جميعا ، و فى تكاليف حسب كل فرد و القدرات اللى ربنا معطيهاله ...

و أحب يا جماعة أنوه عن شئ ربما هأحاول أتكلم عنه بالتفصيل بس لما أخلص الخاطرة دى ، و هى إنى أوردت الخاطرة دى بالذات لسببين ، الأول : التأكيد على ان السلف كانوا فاهمين التكليف صح ، و مش انى أعتزل الدنيا و كل همى هأصلى اد ايه ، و اذكر ربنا كام مرة و بس – و طبعا الكلام دا أصلا أساسى و مفيش عليه خلاف – لكن بردوا فهموا ان السعى فى الدنيا و التنعم بطيباتها ،و دورة الحياة اللى احنا بنسميها سنة الحياة داخلة فى حيز الدين ، و لما نحاول ندخل الدين فى تعاملاتنا و احداثنا اليومية دا مش استحداث للدين داخل الدنيا ، لا .. دا المفروض يكون فهمنا الصحيح للدين و احنا بنتعامل فى حياتنا عادى ...

السبب التانى بئا : وهو شخصى شوية ، هو انى كل ما بأتعب من مشاكل بأمر بيها من مشاكل الحياة اللى ممكن تصيب اى واحد فينا بالاحباط ... الخاطرة دى بتفوقنى ، و تصبرنى ، و تقولى مش انتى لوحدك اللى كدا ، اللى قبلك بردوا مروا بأشد من كدا ... و رغم ان كلماتها بتجيب لى اكتئاب زيادة ، لكن لما أشوف صاحبها ماستسلمش ،و كفاية ان سيرته و اعماله باقية ليومنا هذا ... بأقول لنفسى دا حجة عليكى ، لأنه فهم صح و حاول يطبق اد ما يقدر ، و رغم انه ماوصلش للى عاوزة تمام ، لكن سعى ، و ماقعدتش يعيط و خلاص ، و يقول هأقدر على ايه و لا ايه ... و أكيد ان شاء الله ربنا هيؤجره على نياته دى كلها اللى هنشوفها فى باقى الخاطرة ، و كفاية بجد ان ذكره لسه باقى لحد النهاردة و بياخد حسنات عليه ، و ان شاء الله يوم القيامة يكون و احنا معاه من أصحاب الجنة ... يااااااااااااارب

نكمل بئا كلامه بيقول ايه؟؟... ( ثم إن العلم دلنى على معرفة المعبود ، و حثنى على خدمته ، ثم صاحت بى الأدلة عليه إليه ، فوقفت بين يديه ، فرأيته فى نعته ، و عرفته بصفاته ،و عاينت بصيرتى من ألطافه ما دعانى إلى الهيمان فى محبته، و حركنى إلى التخلى لخدمته ، و صار يملكنى أمر كالوجد كلما ذكرته ، فعادت خلوتى فى خدمتى له أحلى عندى من كل حلاوة " بيقول لما اتعلمت ، العلم دا عرفنى بربنا – و احنا قلنا قبل كدا ان اى علم نافع لازم فى النهاية بيقودك لربنا – و دفعنى انى اتقرب له بالطاعات ، و لما شفت أدلة محسوسة بتنطق فعلا بوحدانيته ، دا دفعنى بزيادة انى اعبده ، فرحت له ووقفت بين ايديه ، و حاولت انى اعرف صفاته و انى اتلمسها حواليا ، فلما حسيت دا فعلا و شفته ببصيرتى ، و فهمت اللى ورا الاحداث ، و حكمة ربنا منها ... دا خلانى احبه بزيادة ، و اهيم فى حبه ، و بئيت عاوز بس انى اختلى بيه ، و فعلا بئيت اختلى بربى و اعبده بس – خلوا بالكوا هو قال ايه؟؟ دعانى إلى الهيمان و حركنى ، يعنى مش كفاية شعورنا ايه، لا لازم عمل كمان – و بئا كل ما يذكر اسم الله أحس احساس المشتاق لحبيبه ، فأجرى اختلى بيه ، فأصبحت الخلوة دى عندى أحلى من أى حاجة تانية " فكلما ملت إلى الانقطاع عن الشواغل إلى الخلوة، صاح بى العلم : أين تمضى؟ أتُعرض عنى و أنا سبب معرفتك؟ " يعنى خلاص لما جهزت نفسى انى ماعدش اى حاجة هتشغلنى و انى اعيش حياتى فى خلوة بربنا بس ، ألاقى العلم بيوقفنى و يقولى ايييييييه ؟؟ رايح فين؟؟ أنت هتسيبنى و أنا السبب فى انك تعرف ربنا و تحبه كدا ؟؟" فأقول له : إنما كنت دليلا ، و بعد الوصول يُستغنى عن الدليل " فأرد عليه و اقوله : لالالا، انت كنت دليل بس عشان ماكنتش عارف السكة ، انما لما عرفتها خلاااااص ، شكرااااااا كفاية عليك لحد هنا " قال : هيهات! كلما زدت ، زادت معرفتك بمحبوبك ، و فهمت كيف القرب منه ، و دليل هذا أنك تعلم غدا أنك اليوم فى نقصان ، أوما سمعته يقول لنبيه صلى الله عليه و سلم ( و قل رب زدنى علما ) " رد عليه العلم و قاله : بيتهيئلك ، لأنك كل ما هتتعلم ، كل ما هتعرف عن حبيبك زيادة ، و هتعرف ازاى تقرب منه ، و الدليل على كدا بكرة لما تعرف أكتر ، هتعرف انك اليوم كنت ناقص فى علمك ، انت ماسمعتوش وهو بيقول للرسول صلى الله عليه و سلم فى القرآن ( وقل رب زدنى علما ) – و دا يا جماعة الأمر الوحيد فعلا فى القرآن اللى ربنا أمر الرسول صلى الله عليه و سلم بالاستزادة منه ، وهو العلم ، ربنا يعلمنا جميعا يارب ، و يزيدنا علما " ثم ألست تبغى القرب منه ، فاشتغل بدلالة عباده عليه ، فهى حالات الأنبياء – عليهم الصلاة و السلام- أما علمت أنهم آثروا تعليم الخلق على خلوات التعبد لعلمهم أن ذلك آثر عند حبيبهم؟ أما قال الرسول – صلى الله عليه و سلم-( لأن يهدى الله بك رجلا ، خير لك من حُمُر النعم ) ؟ " و بعدين مش أنت عاوز تقرب منه؟؟ خلاص روح علم الناس ازاى تقرب من ربنا طالما انت عارف ، مش دى كانت حال الانبياء عليهم السلام ؟؟ لأنهم عرفوا ان دا أحب لحبيبهم ؟؟ اه ، مانت تقرب للى بتحبه بطريقته هو ، مش طريقتك انت ، انت ماسمعتش حديث رسول الله صلى الله عليه و سلم ( لأن يهدى الله بك رجلا ، خير لك من حُمُر النعم ) "

فلما فهمت صدق هذه المقالة ، تهوّست على تلك الحالة ، و كلما تشاغلت بجمع الناس تفرق همى ، و إذا وجدت مرادى من نفعهم ، ضعفت أنا ، فأبقى فى حيز التحير مترددا ، لا أدرى على أى القدمين أعتمد " لما فهمت كلامه و عرفت انه صدق ، اتجننت ... فعلا لازم اعمل زى ماهو بيقول ، فأقوم أجمع الناس عشان أكلمهم عن ربنا ، فألاقينى مشتت لأنى لازم اكلم دا بطريقة و دا بطريقة ، و أشرح لدا و أفهم دا .. و لما ربنا يوفقنى و أوصل للى عاوزه أكون خلاااااااااص خلصت ، فأبئا متردد و متحير ، يارب أعمل ايه؟؟ أختلى بيك و اعبدك؟؟ و لا أروح أعلم الناس؟؟ " فإذا وقفت متحيرا ، صاح العلم : قم لكسب العيال ، و ادأب فى تحصيل ولد يذكر الله " فلما اتحير كدا يجيلى العلم : انت مش هتروح تشتغل و لا ايه؟؟ انت مش وراك عيال عاوزين اكل و شرب و غيره ، و كمان تعليمهم ، هما مش دول أمانة عندك و لا ايه ؟؟؟ " فإذا شرعت فى ذلك ، قلص ضرع الدنيا وقت الحلب، و رأيت باب المعاش مسدودا فى وجهى " فأروح عشان أشتغل ، ملاقيش ولا باب مفتوح ممكن أكسب منه ، وصور الحالة زى الضرع لما ييجى وقت حلبه ، متلاقيش فيه لبن !!! " لأن صناعة العلم شغلتنى عن تعلم صناعة " و دا لأن تعلم العلم أخد وقته كله ، و ماقدرش يتعلم اى صناعة .. يعنى بجانب العلم كمان لازم نشتغل و نكسب ، دا من الدين ، مش نتحجج بالعلم !!"

فإذا التفت إلى أبناء الدنيا ، رأيتهم لا يبيعون شيئا من سلعها إلا بدين المشترى ، و ليت من نافقهم أو راءاهم نال من دنياهم ، بل ربما ذهب دينه و لم يحصل مراده " ياااااااااااااه دا الكلام دا كان على ايامه بردوا !! إنه لما بص لحال الناس اللى عاوزين الدنيا حواليه ، لقى انه لازم يتنازل عن حاجات كتير اوى من الدين عشان يقدر يتعامل زيهم و يكسب زيهم ... اه ، لازم يطفف فى الميزان ، و يخدع الزباين ، و يزين الوحش ...و غيره و غيره ، و ياريت فى الآخر بيكسب أكيد ، لا دا ممكن يمشى وراهم و يفقد التعاملات اللى الدين قاله عليها ، و بردوا مايكسبش " فإن قال الضجر : اهرب، قال الشرع :( كفى بالمرء إثما أن يضيع من يقوت " وفى رواية يعول" ) ، و إن قال العزم : انفرد ، قال : فكيف بمن تعول " يعنى لما بتضيق بيا و خلاص مش قادر يجيلى الضجر – القلق من الغم – و يقولى :خلاص اهرب و سيب الدنيا دى ، فيجيلى الشرع و يقولى : اقف .. انت مش عارف انه اثم كبير اوى انك تضيع اللى انت بتعولهم ؟؟ ... ايه دا؟؟ يعنى اقوم الصبح من بدرى و انزل الشغل و اتبهدل فى المواصلات و دمى يتحرق فى الشغل و أرجع نفس موال المواصلات عشان انام مهدود و اصحى تانى يوم عشان اجرى الحق .. كل دا مفروض اتحمله ، و ربنا هيؤجرنى عليه .. اه ، أكيد ، طيب مش قادر بردوا ، فيقوم العزم يقولى : خلاص خليك فى نفسك ، كفاية تعول نفسك ، يقوم الشرع يقف لى بردوا : واللى أنت مسئول عنهم دول؟؟؟ " .....

طبعا أنا لو كنت مكانه كنت قلت لكم : غطونى و صوتوا عليا ... :)

اه .. يعنى صراحة ربنا يكون فى عون الشباب ..

و لحد كدا و المأساة لسه مخلصتش صراحة .. بس أنا طولت عليكم اوى ، و المرة الجاية ان شاء الله نختم الخاطرة دى ...

دمتم فى رعاية الله